KSAvery blog

Agnieszka Radziwolska-Bytniewska „Bez granicy”

Czerwiec 6, 2014 | nina.gregier

„Bez granicy” to seria fotografii ilustrująca połączenie człowieka z naturą i odpowiadająca na pytanie: gdzie kończy się natura, a zaczyna człowiek? Jesteśmy bowiem cząstkami tego samego wszechświata, oddziałującymi na siebie nawzajem, korelującymi i przenikającymi się. Człowiek i natura tworzą nierozerwalną, niepodzielną całość. Prace mają na celu ukazanie piękna tego połączenia.

Miejsce: Slow Fashion Cafe, ul. Bożego Ciała 10
Czas: 17.06 – 23.06. 2014
Wernisaż: 17.06.2014 / godz. 20:15

Magdalena Olszyńska „Bez ograniczeń proszę”

Czerwiec 5, 2014 | nina.gregier

Od autorki: Wystawa fotograficzna „Bez ograniczeń proszę” to 8 zdjęć nieskażonych formami i odgórnymi wytycznymi, jest to mały manifest proszący o wolność ekspresji, o to żeby każde zdjęcie, każda wizja i myśl się rozwijała, żyła swoim życiem tam gdzie ją poniosą wydarzenia. Tę prośbę kieruje do siebie i swojej twórczości, ale polecam to również wam moi towarzysze.

Miejsce: Spokój, ul Bracka 3-5
Czas: 16.06 – 23.06. 2014
Wernisaż: 16.06.2014 / godz. 20:00

Kamila Mekla „Geometria kolorów”

Czerwiec 5, 2014 | nina.gregier

„Geometria Kolorów” – zbiór prac ukazujących architekturę związaną z indywidualnością twórcy . To nowoczesne , abstrakcyjnie zaplanowane kształty , podkreślone kolorystycznie cechy budynku , mówią o jego estetycznej wartości . Nowoczesna architektura to często symbol ludzkich marzeń i wyjątkowej wyobraźni.

Miejsce: Zaginiony świat, ul. Batorego 1, Kraków
Czas: 20.06 – 04.07. 2014
Wernisaż: 20.o6.2014 / godz. 18.00

Klaudia Trzepizur „Music emotions”

Czerwiec 5, 2014 | nina.gregier

Wystawa „music emotions” jest połączeniem fotografii z muzyką.  Jest to opowieść o artystach polskiej sceny rockowej.  Popatrz…Posłuchaj… Chcę byś poczuł emocje, które chcę Ci przekazać.

Wernisaż zakończy koncert Klaudii Trzepizur, wokalistki zespołu Clödie oraz autorki zdjęć.

Miejsce: Klub Lizard King, ul. Tomasza 11a, Kraków
Czas: 18.06 – 02.07. 2014
Wernisaż: 18.o6.2014 / godz. 20:15

Czytajcie nas :)

Czerwiec 5, 2014 | nina.gregier

Zachęcamy do regularnego zaglądania na naszego bloga – znajdziecie tutaj wszystkie aktualności dotyczące życia szkoły, naszych studentów i absolwentów. Informacje o wernisażach, spektaklach i pokazach mody, zdjecia z zajęć, relacje ze szkolnych wydarzeń, wyjazdów, informacje o osiągnięciach naszych absolwentów, a także zapowiedzi wielu imprez kulturalnych w Krakowie.  Od około 5 lat dokumentujemy na tym blogu wszystko, co związane z Krakowskimi Szkołami Artystycznymi. Zapraszamy do lektury, być może podróży w przeszłość, a na pewno do bycia na bieżąco z oficjalnymi i mniej formalnymi postami na blogu!

Historia domu mody Missoni

Czerwiec 5, 2014 | nina.gregier

„(…) w pracy i w interesach, myślę, że ważne (…) jest znać dobrze swój fach. Oczywiście tworzyć dobry produkt – ale również dobra organizacja, zdolność rozpowszechniania go i prezentowania są zasadniczymi składnikami, ale u podstaw leży jakość: interesy są konsekwencją, nawet bez wielkich cyfr”

Dzianina to wyrób włókienniczy, który dzięki specjalnemu splotowi umożliwia rozciąganie we wszystkich kierunkach, co przyczynia się do jej tekstylnego sukcesu w branży odzieżowej. Znana jest od czasów średniowiecznych, największą popularność osiągnęła na początku XX w. kiedy to zwiększyło się zainteresowanie aktywnością fizyczną, a co za tym idzie – wygodnym strojem do ćwiczeń. Dzisiaj niewątpliwym mistrzem dzianin jest Missoni, jeden z największych domów mody, którego znakiem rozpoznawczym są wyroby w kolorowe paski i zygzaki.

Ottavio Missoni, w świecie mody znany jako Tai od najmłodszych lat pasjonował się sportem. W 1947 r. w Trieście. razem ze swoim kolegą, również sportowcem, Giorgiem Oberwergerem założyli małą spółkę dziewiarską o nazwie „Venjulia”. Produkowali głównie odzież sportową m.in. dresy z wełny, które w tamtych czasach były nowością, były technicznie wartościowe (…), ładne, ale przede wszystkim funkcjonalne1. Ich ubrania były oficjalnymi strojami wielu drużyn na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 1948 r. „Venjulia” rozwijała się coraz lepiej, nie były to już tylko dresy, ale także różne inne części garderoby z wełny, nawet kostiumy kąpielowe. Żona Ottavio – Rosita do sportowego charakteru firmy wprowadziła „próbkę” ubrań dla kobiet, mając już pewne doświadczenie na tym polu (uczestniczyła w życiu rodzinnej firmy T&J Vestor produkującej szale, haftowane tkaniny, szlafroki i podomki).

Firma przyciągała klientów solidnością i fachowością wykonywanych ubrań. Konsekwencją tego było otrzymanie w 1955 r. zlecenia na produkcję odzieży dzianinowej od znanego butiku Biki (ubierał m.in. Marię Callas). W efekcie zaczęli realizować małe kolekcje dla La Rinascente – sieci włoskich domów handlowych. Duży sukces osiągnęli wprowadzeniem na rynek dzianinowych sukien – koszul w kolorowe, pionowe paski (wiosna ‚58), ochrzczonymi „Milano Sympathy” . Były to pierwsze ubrania z metką Missoni. Dla ich kolekcji La Rinascente zarezerwowała specjalną witrynę, podkreślając kolorowe ubrania.

W 1956 r. Rosita Missoni poznaje w Ameryce młodą, francuską projektantkę Emmanuelle Khan, której po pewnym czasie Rosita proponuje zrobienie małej, wspólnej kolekcji. W 1966 r. po raz pierwszy zaprezentowali ją, z ogromnym sukcesem, w Miediolanie w Teatro Gerolamo. Była to kolekcja łamiąca tradycyjne schematy myślenia o dzianinie. Podział prac w firmie był spontaniczny: Ottavio zajmował się częścią techniczną a Rosita formami, czyli z jednej strony materiałami i kolorami, z drugiej modelami, i tak już zostało. Przędzę barwili w rodzinnej fabryce Rosity, która miała już w tym spore doświadczenie. Problemem natomiast okazało się znalezienie kogoś, kto odważyłby się robić nadruki na dzianinie typu jersey. Po długich poszukiwaniach w końcu znaleźli właściwą osobę w Como.

W 1967 r. o marce Missoni zrobiło się jeszcze głośniej a to za sprawą pokazu w Pałacu Pitti we Florencji – ówczesnej stolicy mody. Początkującym markom takie wydarzenie mogło otworzyć drzwi na światowe rynki. W dniu pokazu Rosita zorientowała się, że modelki nie mają odpowiedniej bielizny do prezentowania ich dzianin, gdyż staniki zmieniają wzory górnej części ubrań. Zdecydowała, że modelki zostaną wypuszczone na wybieg bez bielizny, co wywołało dość duży skandal, ponieważ leciutkie dzianiny w świetle reflektorów stawały się transparentne. Missoni zostają oskarżeni przez organizatorów za zbrukanie golizną Pałacu Pitti. Mimo że nie zostali zaproszeni na kolejne pokazy, „afera” przysporzyła im popularności. To, co się działo w Pałacu Pitti zaprocentowało okładką w „Arianna”, gdzie redaktor naczelną była Anna Piaggi, w „Elle”, „Vogue” oraz nagrodą Moda Mare w Cefalù.

W temacie przełamywania schematów przyszedł czas na patchwork. Dokonania patchworkowe zostały również pokazane na wystawach w Metropolitan Museum of Modern Art w Nowym Jorku, w Museum of Fine Arts w Dallas oraz w Museum of Costume w angielskim Bath. Dziesięć miesięcy później w Dallas przyszedł czas na nagrodę Neiman Marcus Fashion Award – rodzaj Oscara międzynarodowego w świecie mody. W kwietniu 1981 r., podczas wydarzenia „Incontri Venezia”, zaprezentowali pierwszą kolekcję tkanin do dekoracji wnętrz wyprodukowaną przez T&J Vestor di Golasacca (firma rodzinna Rosity), która wraz ze współpracą z jej braćmi, Giampietro i Alberto Jelmini, dała początek Missoni Home. W 1997 r. przekazują stery swojej firmy dzieciom, Vittorio zajmuje się marketingiem, Luca – projektowaniem kolekcji męskich i opieką nad wystawami, Angela jest dyrektorem kreatywnym. Dzieci Rosity i Ottavia już od jakiegoś czasu poznawały tajniki prowadzenia firmy. Dorastali praktycznie między domem a pracownią, spędzali czas wśród kłębków przędzy, skrawków tkanin a żurnalami mody.

Missoni zawsze podkreślali, że ich siła tkwi w rodzinie. Posiadają ośmioro wnucząt. Margherita, córka Angeli, z której Ottavio był szczególnie dumny, została twarzą ich marki i współpracuje z matką w dziale akcesoriów.Nie małych emocji dostarczyło również Ottaviowi zobaczenie swoich trzech kobiet: Rosity, Angeli i Margherity, na scenie Carnegie Hall w Nowym Jorku. Dumne odbierały nagrodę Glamour Women of the Year 2006 – jest to uznanie za zaangażowanie, pracowitość, twórczość i talent (…) nagroda dla trzech pokoleń Missoni. (Missoni,Scandaletti, 2011: 135).

Rosita, która zostawiając firmę, miała zamiar być babcią i poświęcić się wnukom, po pewnym czasie zaczęła odczuwać tęsknotę za pokazami i wróciła do firmy na pełny etat jako projektantka Missoni Home. Doceniono jej pracę, hojnie obsypując nagrodami. Zwrot w karierze nastąpił w 2005 r., kiedy to grupa Rezidor zdecydowała o wprowadzeniu wielkich marek do hoteli – stało się to nową szansą dla Missonich. W 2009 r. został otwarty Hotel Missoni w Edynburgu. Następne otwarcia nastąpiły w Kuwejcie, Omanie, Brazylii i Turcji. 9 maja 2013 r. w wieku 92 lat zmarł Ottavio Missoni.

tekst: Anna Winiewicz

Artykuł ukazał się drukiem w magazynie TUBA nr 9/01/2014

Marta Gaś „Istota szara”

Czerwiec 3, 2014 | nina.gregier

ISTOTA SZARA – substancja występująca w mózgu i rdzeniu kręgowym. Odpowiada za podejmowanie decyzji moralnych oraz hamowanie różnych impulsów.

Seria zdjęć konceptualnych, skupiających się na naturze człowieka. Obserwując czynności, zachowania, zawody, postępowanie ludzi, odnoszę czasem wrażenie, że człowieczeństwo powoli zanika. Człowiek często wykonuje rzeczy mechanicznie, nie zastanawiając się chwilę nad tym co robi. Na moich zdjęciach Manekin wciela się w rolę człowieka. Sytuacje uchwycone na zdjęciach obejmują kilka płaszczyzn. Jedne dotyczą natury człowieka, moralności. Kolejne zawodów, w których człowiek jak robot monotonnie powtarza czynność. Inne sytuacje to codzienność, momenty rytmu życia, zachowania, czasem wyglądające … nieludzko. Fakt, że człowiek posiada w mózgu istotę szarą odróżnia nas od manekina, robota, maszyny. Istota szara odpowiada za podejmowanie decyzji moralnych – prostytutka – człowiek czy manekin? Wędkarz, który wychodzi o świcie na ryby i jest w stanie nieruchomo trwać bez słowa kilka godzin. Obserwując z oddali często się zastanawiałam czy to człowiek, czy już kukła. Traktorzysta, który dwa razy w roku musi bronować hektary pola. Wsiada na traktor i jeździ z jednej strony na drugą… z jednej na drugą… z jednej na drugą… A jaki wpływ na przyjmowaną wiedzę ma dziecko w szkole podstawowej? Siedzieć prosto, słuchać, uczyć się i nie przeszkadzać w prowadzeniu zajęć. Czym się różni wtedy od manekina?

„Ludzie pytają go
Pytają go
Czy zaprzestaliśmy czuć?
Choć wiem, że
Wszyscy śmiejemy się
W tym samym języku”

 LemON – AKE

Miejsce: Klub PozytywKa, ul. Bożego Ciała 12, Kraków
Czas: 06.06 – 16.06. 2014
Wernisaż: 06.o6.2014 / godz. 17.00

Marta Gaś (1986)
studentka fotografii w Krakowskich Szkołach Artystycznych (Szkoła Kreatywnej Fotografii) i absolwentka studiów pedagogicznych na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie.  W latach 2002-2005 fotografia zajmowała jej dużo czasu. Uczęszczała wtedy do Liceum w Jastrzębiu Zdroju. Brała udział w licznych plenerach fotograficznych, które zakończone były grupowymi wystawami m.in. w Galerii Centrum w Jastrzębiu Zdroju oraz w Tourcoing we Francji, a także wystawą indywidualną „Moje fotografie” w Gołkowicach. Od 16 roku życia fotografuje śluby, ale interesuje się głównie fotografią artystyczną, dziecięcą oraz fotografią mody. Przez swoje fotografie chce wywoływać emocje i chciałaby, aby fotografia towarzyszyła jej przez całe życie.

Laboratorium Mody 2014 – relacja

Czerwiec 3, 2014 | nina.gregier

Tegoroczna edycja Laboratorium Mody była wyjątkowo ekscytująca! Publiczność, licznie zgromadzona w Nowohuckim Centrum Kultury z niecierpliwością oczekiwała rezultatów modowych eksperymentów autorstwa studentów Szkoły Artystycznego Projektowania Ubioru (www.ksa.edu.pl). Podczas pierwszej części pokazu na scenie pojawiły się rzeźbiarskie kreacje  o niekonwencjonalnych formach wykonane z jednobarwnej, surowej, bawełnianej tkaniny. Drugą częścią pokazu zawładnęły projekty inspirowane nowymi technologiami, nowoczesnością i futuryzmem. Wykorzystano opalizujące tkaniny, elementy wykonane z plastiku, gumy i metalu oraz światła ledowe. W nowatorski sposób zestawiono ze sobą transparentne oraz ciężkie tkaniny, których faktura przypominała kamień i układy elektroniczne. Dominowały kolory złoty, srebrny i granatowy, przywołujące na myśl gwiaździste niebo. Wszystkie kreacje zaprezentowały modelki i modele z Agencji Promocji Mody REKLAMEX (www.reklamex.krakow.pl). Po pokazie studentów after party gościł Baroque Restaurant&Coctail Bar przy ulicy św. Jana 16. Organizowane od 20 lat Laboratorium Mody udowadnia, że eksperymenty w dziedzinie ubioru nigdy nie wychodzą z mody. Zobaczymy jak daleko sięgnie wyobraźnia projektantów za rok…

Makijaże i fryzury: Szkoła Wizażu i Stylizacji Artystyczna Alternatywa

Organizatorzy: Szkoła Artystycznego Projektowania Ubioru, Agencja Modelek i Promocji Mody Reklamex, Polska Fundacja Sztuki i Mody

Partnerzy: Empik, Biuro Reklamy i Plakatowania KONESER, Digital Board, Antalis Poland, Andel’s Hotel Kraków

Patroni Medialni: Radio ESKA, Dziennik Polski, kulturaonline.pl, Luksus Portal, Allani.pl, Stylistki.pl, enthussiastoffashion.pl, Likemore.pl, Lounge Magazyn, talent.pl, Magazyn Studencki MANKO, Miasta Kobiet, IPRESS Magazine, Wydawnictwo Promedia, Moda Damska, Moda Męska, dlastudenta.pl

Dariusz Baraniak „Utopia”

Czerwiec 3, 2014 | nina.gregier

Za siedmioma górami, za siedmioma lasami, był sobie basen, w którym wszystko się zaczęło. Darek – fotograf już nie całkiem młody, postanowił zrobić zdjęcia inne niż wszystkie. Zależało mu na oryginalności , pokazaniu czegoś co mało kto widział, czegoś co nie pozwoli przejść nikomu obojętnie. Starał się bardzo, ze skutkiem raz lepszym, raz gorszym lecz ciągle był przekonany, że to jednak nie to, ciągle brakowało inności. Pewnego dnia będąc na basenie, wpadł mu do głowy pomysł całkiem nowy, szalony, wymagający, trudny do zrealizowania i nieco niebezpieczny. Wymyślił, że zrobi zdjęcia modowe. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że chciał zrobić je pod wodą. Szybko wziął się do roboty, która okazała się niesamowitą przygodą i zaledwie po dwóch latach ciężkiej pracy, usatysfakcjonowany postanowił pokazać serię swoich zdjęć. Utopia, bo tak nazwał projekt, nie jedno ma znaczenie. Fotograf zapewnia jednak, że misja zakończyła się powodzeniem, a on sam, modelki oraz reszta ekipy biorącej udział w tym przedsięwzięciu, żyją dalej – szczęśliwi i zadowoleni z tego co udało się osiągnąć.

Miejsce: Klub Studencki ŻACZEK, al. 3 Maja
Czas: 04.06 – 13.06. 2014
Wernisaż: 04.o6.2014 / godz. 19.00

Michał Wąsik „Polowanie na motyle”

Czerwiec 3, 2014 | nina.gregier

Miejsce: Luminaa, ul. Kupa 24/2
Czas: 06.06 – 30.06. 2014
Wernisaż: 06.o6.2014 / godz. 18.00